Kemal Okutan: Kürt Partileri- 12

1993 yılı halkımız açısından en zor yıılardan biriydi. Faili belli cinayetler her gün onlarca insanın canını alıyor, gözaltında kayıplar, köy boşaltmalar hız kesmeden devam ediyordu.

Urfa’dan başlıyarak Van’da bitecek bir geziye çıktık. Birkaç DEP yöneticisi ve DEP’in 6 vekilleriyle birlikte yola çıktık.

Her ile ve bazı ilçelerine uğruyayarak gezimize devam ediyordu. Ancak biz yollar kapatılıyor, tehditler savruluyordu.

Bizler çarşı pazar gezerken sağımız solumuz sarkık bıyıklı, yüzleri boyalı güçlerce çevriliyor, silahlar adeta kafamıza değecek şekilde uzatılıyordu.

Bırakın halkla tokalaşmamızı selamımıza elle cevap vermeleri bile engelleniyordu.

Bazen arkamızdan arabalarımıza ateş açılıyor, bazen kontrol bahanesiyle saatlerce bekletiliyorduk.

Cizre-Şırnak bölümünde saldlarıların dozu artlyor, adım atmamıza müsaade edilmiyordu.

Birkaç gün önce Şırnak’ın tüm evleri taranmış, binaların duvarları delik deşik olmuştu. Hatta korucubaşı Alixan Tatar telsizle ,“komutanım benim evimi de tarıyorlar“demiş, komutan da“haydi ulan sen de Kürd değil misin“diye cevap vermişti.

Şırnak-Uludere yolunda arkamızdan ateş açıldı, durduk. Arabalar aranmak istenince arkadaşlar vekil arabalarını arayamazsınız diye itirar ettiler. Tepedeki komutan“arayın onların vekilliğini tanımıyorum“dedi. İki asteğmen iyi niyetliymiş arıyor gibi yaptı ve yola devam ettik.

O gün de bugün de vekilliklerimiz tanınmıyor. Değişen bir şey yok.
Cizre’de arkamızda yürüyün halk tarandı. Dargeçit’te tarandı. Şenmdinl de tarandı.

Şırnak’a geçtik. Şırnak’ta yürürken halka tokalaşmanız bile işkenceye döndü. Yol kenarında bizi izliyen insanlara elimizi uzatıyoruz,bazıları çekinmeden elini uzatıyordu.Şalvarlı, şapkalı, halk gibi giyinmiş bu insanlar kimdi diye düşünürken bir çocuk kulağıma eğildi, „başkan o tokalaştıklarınızln çoğu polestir“ dedi.

Dün neyse bugün de aynıdır , değişen emekli olanların yerine başkalarının  atanmış olması, tetikcilerin değişmesidir…